Jest źle i niestety może być jeszcze gorzej. Włókniarz po raz kolejny przegrał u siebie, a teraz gramy z teoretycznie mocniejszymi od dzisiejszego przeciwnikami. Drużyna jest kompletnie rozbita psychicznie i fizycznie. Pozostaje nam dograć rundę jesienną do końca i w zimie naprawdę solidnie popracować nad formą. Sam mecz bez większej historii, goście nastawieni na kontry szybko wyczuli, że z formą włókniarzy nie jest dobrze i spokojnie można przejąć incjatywę. W 32 minucie Bączkiewicz po błędzie defensywy Włókniarza strzałem w długi róg dał prowadzenie, które przy gościach pozostało już do końca meczu. Włókniarz przysłowiowo "walił głową w mur", ale jeżeli w drugiej połowie spotkania nie oddaje się ani jednego celnego strzału to trudno myśleć o pozytywnym wyniku końcowym. Goście mieli jeszcze dwie poprzeczki oraz kilka sytuacji z których powinny paść bramki. Tylko łutowi szczęścia i nieudolności napastników GKS-u zawdzięczamy, że przegraliśmy ten mecz w najmniejszym z możliwych rozmiarów.

Mecz bez większej historii. Włókniarz miał to spotkanie wygrać i wygrał, choć można to było zrobić strzelając o wiele więcej bramek bo okazji było bez liku. W pierwszej połowie najlepszą sytuację miał Morzecki ale stojąc pięć metrów przed bramką strzelił prosto w Walskiego. W 31 minucie po wrzutce w pole karne Leśniańskiego Mitera tak nieszczęśliwie interweniował, że zaskoczył własnego bramkarza. 

Druga cześć gry była zdecydowanie lepsza i przede wszystkim bardziej "bramkowa". W 52 minucie Gajewski miękko przerzucił piłkę na defensywą Sparty do Morzeckiego, który nie zwykł marnować takich podań i po ograniu golkipera skierował piłkę do siatki. Na 3:0 podwyższył wprowadzony kilka minut wcześniej Dubiel, który wpakował piłkę do siatki z najbliższej odległości po podaniu Morzeckiego. Goście strzelili swoją jedyną bramkę po rzucie karnym podyktowanym po wątpliwym faulu Rosiaka na Wichowskim.